Het is aan het einde van een huiskamerconcert wanneer een witte man naar singer-songwriter Shishani Vranckx toe komt. Ze heeft net het nummer Stay True ten gehore gebracht, waarin ze haar moeder laat reageren op het moment dat Shishani haar laat weten dat ze op vrouwen valt. Haar moeder zei toen: “Je bent een vrouw, je bent van kleur en je bent gay. Je zult harder moeten werken dan wie dan ook om gewaardeerd te worden in de maatschappij. Maar wat mensen ook zeggen, stay true to yourself.” De man in de woonkamer is in tranen en zegt tegen Shishani: “Ik had dit verhaal nooit achter je gezocht, ik begrijp nu wat je door moet maken.”

Het is typisch een van die gebeurtenissen waar Shishani haar muziek voor maakt. Waar ze haar persoonlijke verhaal voor deelt. Een verhaal dat voortkomt uit de apartheid waar haar moeder in opgroeide, uit haar eigen jeugd als gekleurd kind op een wit gymnasium in Groningen en uit de zoektocht naar haar roots in Namibië.

Dicht bij de natuur

Geboren in Namibië vertrok Shishani na vijf jaar met haar Belgische vader en Namibische moeder naar Nederland, waar ze het grootste deel van haar jeugd doorbracht in het Drentse dorp Zuidlaren. “Ook al kwamen er thuis altijd mensen uit verschillende culturen over de vloer, in het dorp en op school waren de mensen van kleur op een hand te tellen”, vertelt Shishani. “Ik zat tussen die verschillende werelden in, daardoor voel ik nu zo de drang om die werelden te verbinden.”

Dat verbinden doet Shishani met haar muziek en haar teksten. Tijdens haar verschillende bezoeken aan Namibië liet ze zich inspireren door wat ze om zich heen zag, bijvoorbeeld door de kennis die de San, een van de oudste volkeren ter wereld, van de natuur heeft. “De mensen daar staan dicht bij de natuur, ze voelen en beleven heel anders dan wij hier in het Westen doen. Hier worden we klaargestoomd om aan het werk te gaan, we luisteren niet goed naar wat ons lichaam ons vertelt. Bij de San leerde ik hun muziek echt begrijpen, simpelweg door mee te dansen en niet in mijn hoofd de maat te tellen.”

Volledig vrouwelijke band

Het overdragen van die Afrikaanse levensfilosofie, maar ook van de problematiek die er speelt, is waar Shishani haar songs over schrijft. Daarbij kiest ze heel bewust met wie ze samenwerkt. “Mijn band, Miss Catharsis, bestaat volledig uit vrouwen van kleur. Er is te weinig zichtbaarheid voor volledig vrouwelijke bands, terwijl het juist voor jonge meiden zo’n goed voorbeeld kan zijn. Dat ze vrouwen zien in posities waar normaliter vooral mannen zitten, zodat die meiden zien dat zij dat ook kunnen bereiken.”

Haar soms confronterende songteksten, zoals die van Minority - een nummer over de LHBTIQ+-gemeenschap in Namibië - worden Shishani niet altijd in dank afgenomen en dikwijls komt ze hierdoor voor uitdagingen te staan. “Er waren periodes in Namibië dat ik me er niet veilig voelde. Mensen die zich daar uitspreken over onrecht lopen gevaar, ik heb de luxe dat ik naar Nederland kon als het zou escaleren.” Hoewel Shishani niet de illusie heeft dat ze de hele wereld kan veranderen, blijft ze zich inzetten voor mensen. “Meer bewustzijn komt altijd in golven, nu is er een momentum waarin steeds meer mensen durven te zeggen: be who you are. Daar wil ik in blijven investeren. Ook al is er maar één meisje dat mij, een queer woman met een gitaar, ziet en denkt: ‘Dat kan ik dus worden als ik wil’, dan is mijn missie al geslaagd.”