Hoe kreeg je het voor elkaar om 20.000 studenten op te trommelen voor het klimaat?

“Toen ik zag wat Anuna de Wever (de klimaatactiviste die studentendemonstraties in België organiseerde, red.) voor elkaar kreeg, dacht ik: Top, wanneer is de eerste demonstratie in Nederland? Maar er stond nog niets gepland. Toen ben ik, samen met een aantal medeleerlingen, zelf aan de slag gegaan. In België stond inmiddels de tweede klimaatmars gepland. We reageerden op een Instagram-bericht van hen, met de mededeling dat wij ook een demonstratie organiseerden. Die reactie is viral gegaan. Daarom wist ik dat onze klimaatactie niet zou floppen, maar een opkomst van 20.000 man had ik nooit verwacht. Supergaaf natuurlijk.”

Wanneer werd klimaatverandering een belangrijk onderwerp?

“We kregen in de vierde klas les over klimaatverandering, maar onze docent was er best sceptisch over. Die verwachtte dat het allemaal wel mee zou vallen. Ik geloofde daar niets van en ging op onderzoek uit. Toen werd voor mij pas echt duidelijk hoe groot de klimaatcrisis is. En dat mijn generatie er het hardst door geraakt wordt. Maar ik realiseerde me ook dat we nog steeds de tijd hebben om er iets aan te doen.”

Waarom was demonstreren voor jou dé manier om met dit onderwerp aan de slag te gaan?

“Ik heb geleerd dat er drie manieren zijn om je stem te laten horen: via een petitie, door te stemmen of door de straat op te gaan. Een petitie zet weinig zoden aan de dijk en ik was te jong om te stemmen. Demonstreren was dus de enige manier om mijn stem te laten horen. Sommigen hadden er moeite mee dat we daar massaal voor spijbelden, maar dat was juist onderdeel van de boodschap. Waarom zouden wij nog in onze toekomst investeren als de oudere generaties dat ook niet (of in ieder geval te weinig) doen?”

Wat hebben de demonstraties opgeleverd?

“We hebben twee gesprekken met Mark Rutte gehad en tijdens het tweede gesprek heeft hij toegezegd om de opbrengsten van de vliegtaks te investeren in openbaar vervoer. Maar wat ik veel belangrijker vind, zijn de positieve reacties die we hebben gehad. Veel mensen waren niet op de hoogte van het klimaatprobleem of onderschatten het. Maar het feit dat onze generatie het aankaartte, opende hen de ogen en zorgde voor bereidheid om er iets aan doen. Als je mensen nu vraagt waarom ze zonnepanelen op hun dak leggen of hun afval scheiden, hoor je steeds vaker: ‘Voor de volgende generatie.’ ”

Waar wil je je de aankomende jaren voor inzetten?

“Voor meer jongereninspraak. Toen het Nederlandse Klimaatakkoord ondertekend werd, was er maar één jongerenorganisatie aanwezig. En die heeft het akkoord uiteindelijk niet eens ondertekend, omdat het zo ondermaats was. Het belangrijkste akkoord voor de toekomst is dus niet ondertekend door de toekomst; dat vind ik onbegrijpelijk. Er moet echt meer naar jongeren geluisterd worden.”