Europa speelt een voortrekkersrol in het aanpakken van de mondiale milieu- en klimaatproblematiek. De Green Deal is daarvan een sterk voorbeeld. Volledig in lijn met het internationale Klimaatakkoord van Parijs (2015), heeft de Europese Unie zich ertoe verbonden om ten laatste tegen 2050 volledig klimaatneutraal zijn. En met het plan ‘Fit for 55’ moet tegen 2030 de netto-uitstoot van CO₂ al met 55% verminderd zijn ten opzichte van 1990. 

De EU wil ervoor zorgen dat het niet alleen bij woorden blijft, maar dat er ook écht werk wordt gemaakt van de politieke ambitie om meer kapitaal in te zetten voor de belangrijke toekomstdoelen. Precies daarom kwam er een wettelijke verplichting om transparanter te communiceren over duurzame fondsen. Dat geeft overheden, bedrijven en burgers een duidelijke houvast. Want zo wordt de omslag naar een schonere omgeving voorspelbaar, wat het investeringsrisico verlaagt. Sterker nog: minder duurzame beleggingen gaan op termijn vermeden worden, wegens een te groot risico. Klassieke kapitaalstromen plaats laten maken voor meer duurzame investeringen, dat is de ommezwaai die Europa wil. 

Wat is SFDR?

SFDR (Sustainable Finance Disclosure Regulation) is een belangrijk wettelijk instrument om de ambitieuze Europese doelstellingen te bereiken. Want alleen met grote particuliere en publieke investeringen in duurzamere activiteiten kan de EU haar doelen voor 2030 en 2050 bereiken. De SFDR verplicht daarom financiële spelers transparanter te communiceren over de duurzaamheid van de beleggingsfondsen die ze aanbieden. Banken en fondsbeheerders die beweren duurzame keuzes te maken, moeten voortaan gedetailleerde informatie geven over de gebruikte gegevens, bronnen en methodes. Het volstaat dus niet om in beleggerscommunicatie een meer algemene omschrijving te geven of zich te beperken tot de belangrijkste posities waarin wordt geïnvesteerd. De claims moeten voortaan ook met cijfers hard gemaakt worden. Te gemakkelijke greenwashing lukt daardoor niet meer. 

Met deze wetgeving wil de EU het verschil tussen duurzame fondsen en klassieke, niet-toekomstgerichte tegenhangers duidelijk maken. Zodat beleggers goed geïnformeerd een bewuste keuze kunnen maken. Toch is nog niet alles perfect geregeld. De SFDR-focus ligt op het bewijzen welke fondsen duurzaam zijn, met concrete gegevens. Maar de klassieke, niet-duurzame fondsen blijven deels buiten schot. Daarover wordt niet even gedetailleerd gecommuniceerd. Terwijl men ook hun beheerders zou kunnen verplichten detailinformatie te geven over de maatschappelijke schade die ze veroorzaken. Zodat meer en meer beleggers zouden inzien welke minder mooie activiteiten met hun geld worden gefinancierd.

Van bruin tot donkergroen

In het Nederlands klinkt Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR) zo: ‘Verordening betreffende informatieverschaffing over duurzaamheid in de financiële sector’. Dat vat goed samen waar het om draait: meer informatie over hoe duurzaam fondsen zijn. Om het voor beleggers nog duidelijker te maken, heeft SFDR de financiële wereld een classificatiesysteem opgelegd, met drie grote categorieën:

• fondsen van artikel 6: hierin zitten alle klassieke fondsen zonder duurzaamheidskenmerken
• fondsen van artikel 8: voor fondsen met enkele duurzame kenmerken
• fondsen van artikel 9: fondsen die specifiek duurzaamheid als doel hebben en waarvoor dat een bindend en verplicht onderdeel is van het beleggingsproces.

Het grote voordeel van deze classificatie: een financiële speler kan zonder uitgebreide informatie zijn beleggingsfonds niet als duurzaam in de markt zetten. Wie duurzaamheid claimt, zal zijn stelling met verifieerbare data hard moeten maken. Waardoor fondsen onderling ook makkelijker kunnen worden vergeleken.
Men noemt de fondsen van artikel 6 ‘bruin’, die van artikel 8 ‘lichtgroen’ en die van artikel 9 ‘donkergroen’. Het is nu aan de fondsbeheerders om kleur te bekennen. En aan beleggers om bewuste keuzes te maken. Met een duurzamere economie en een meer leefbare samenleving als uiteindelijk doel.

En Triodos Bank?

Er zijn banken en fondsbeheerders in allerlei soorten: van uitsluitend een focus op financieel rendement tot ook sterk begaan met mens en maatschappij. Triodos behoort overduidelijk tot deze laatste categorie: alle fondsbeheerders doen aan impact-investeren, waarbij ze bewust op zoek gaan naar bedrijven die actief meewerken aan een andere wereld. Ze vertrouwen kapitaal toe aan bedrijven en organisaties met positieve projecten binnen zeven transitiethema’s: voeding & landbouw, mobiliteit & infrastructuur, hernieuwbare grondstoffen, circulaire economie, welvarende & gezonde bevolking, innovatie en sociale inclusie & emancipatie.    

Over haar keuzes is de bank volledig transparant. Alle investeringen zijn terug te vinden op de Triodos-website, waar iedereen kan nagaan waarin kapitaal van spaarders en beleggers wordt geïnvesteerd en wat de impact ervan is. Triodos Bank gaat ook een actieve dialoog aan met de ondernemingen waaraan ze kapitaal verstrekt. Zodat ze concreet de impact ervan kan evalueren. Ze stelt ook kritische vragen over het beleid en kan zelfs de investering herzien, mochten de antwoorden niet aan haar hoge standaarden voldoen. 

Vertaald naar de drie SFDR-categorieën van hierboven: alle fondsen van Triodos Bank zijn nu al donkergroene artikel 9-fondsen en behoren tot de meest duurzame op de markt. Dat heeft de bank te danken aan haar doorgedreven, bewuste focus op beleggingen met niet alleen een financieel, maar ook een groot maatschappelijk rendement. Kortom: deze manier beleggen zit verankerd in kern van haar missie, al tientallen jaren.