Truus, Marina en Ellen kregen het voor elkaar. Zij wonen in een houten 0 op de meter woning, (bijna) in een tiny house en in een woongemeenschap. “Ik heb wel wat overhoop gehaald in ons dorp”, zegt Truus Koppers als ze vertelt over de vijf ‘nul op de meter woningen’ die haar stichting Eco-Wonen Reeuwijk realiseerde. Helemaal vrijwillig zette ze zich in voor de bouw van deze bijzondere huizen in het dorp waar ze al 55 jaar woont.

Woondroom 1: Ecowijk Reeuwijk

Koppers: “Het viel me op dat de doorstroom van woningen in ons dorp stokte. Ouderen bleven in grote huizen wonen en jongeren kwamen onmogelijk aan een woning. Daar wilde ik iets aan doen. Ik besloot om een woning te laten bouwen en bedacht me toen, dat ik het net zo goed voor meerdere mensen kon doen. Er waren drie principes waar de woningen van mij aan moesten voldoen: doorstroom verbeteren, levensloopbestendig zijn en nul op de meter."

"We richtte in 2015 een stichting op, vormden een bestuur en zochten deelnemers voor het CPO (Collectief Partiulier Opdrachtgeverschap) project. Intussen stapten we naar de gemeente om ons plan te bespreken. De wethouder was direct enthousiast. Onze plannen waren duurzaam en omdat wij allemaal uit de sociale huursector kwamen, zouden we meteen ook plaats maken voor nieuwe bewoners.”

De hypotheek was goed betaalbaar

“Samen met de gemeente zochten we een stuk grond om op te bouwen. Door de lage rente, onze duurzaam bouw en het feit dat we geen kosten voor energie zouden hebben, was het betaalbaar en kregen we de hypotheek van Triodos Bank. Toen moest helaas ook nog het bestemmingsplan gewijzigd worden en dat duurde wel even. Toen het allemaal rond was, kon in mei 2019 de eerste paal de grond in. Eind september 2019 werd het eerste huis opgeleverd.”

“Omdat de houtskelet woningen in de fabriek werden gemaakt, stonden er binnen een week vijf huizen. Verwarmen en koelen doen we met een gesloten bodemwarmtepomp, die 150 meter de grond in gaat. Hierdoor is het altijd dezelfde temperatuur in huis, want in de zomer koelt het apparaat en in de winter verwarmt het. Natuurlijk ligt het dak vol met zonnepanelen. We koken op inductie, hebben hele zuinige apparaten en we laden onze auto op met stroom die we zelf opwekken. Aan het eind van het jaar houden we zelfs geld over.”

Woondroom 2: Een tiny house in Den Helder

Tijdens de kerst in 2018 maakte Marina van der Wal de balans op van het afgelopen jaar en kwam tot de conclusie, dat ze zich niet meer constant wilde aanpassen aan iedereen die iets van haar verwachtte. Ze wilde iets doen wat ze zelf graag wilde. En dat was kleiner wonen.

Van der Wal: “Als puber droomde ik al van een caravan in dezelfde kleur als mij auto: mintgroen. Dat idee kwam uit een young adult boek ‘Veilig in de Jachthaven’ over een meisje, dat een schrijver ontmoet, die met zijn caravan bij haar in het dorp komt wonen. De wens om vrij te zijn en klein te wonen, zat er dus al vroeg in.”

"Ik ging die kerst meteen aan de slag en maakte een plan, inclusief begroting. Samen met mijn partner Gideon wilde ik in een tiny house op wielen gaan wonen en het elke drie maanden op een andere, bijzondere plek neerzetten. Toen ik mijn plan aan hem voorlegde, zei hij: ‘Leuk idee, maar dat gaan we niet doen. Als ik nog een keer ga verhuizen, dan is het naar Den Helder.’ We woonden op dat moment in Castricum en hij had een praktijk in Den Helder, waar hij het geweldig naar zijn zin had.”

Falgatuinen

“Dus ging ik op zoek naar een tiny house in Den Helder en kwam terecht bij het tiny house project Falgatuinen. Ik zocht contact en kreeg al snel een reactie op mijn mail met een uitnodiging om te komen praten. Toen ik naar de afspraak ging, was ik helemaal opgemaakt en droeg ik schoenen met stalen hakken, omdat ik daarna nog een interview had. Ik zag er niet echt uit alsof ik paste in een duurzaam woonproject en dacht ‘dat wordt helemaal niets’, maar na een uur belde ik Gideon en zei: ‘we gaan verhuizen’."

"Falgatuinen bestaat uit 30 tiny houses, waarvan er vijf op wielen komen. Maar de meesten staan gewoon vast op de grond. Wij waren er vroeg bij en hadden het geluk dat we een stuk grond konden kopen. Dat was een voorwaarde om een hypotheek te krijgen bij Triodos Bank.”

"We vonden ook een architect, Vincent van Leent, die gewend was om compact te bouwen. Hij zocht actief mee naar oplossingen om zo veel mogelijk ruimte te creëren en was ook creatief met alle eisen, waar het huisje aan moest voldoen. Ook de ambtenaar van de gemeente dacht actief met ons mee. Zij keek echt naar wat er allemaal wel mogelijk was. Half juni gaan we beginnen met bouwen. De bouw duurt drie weken en daarna hebben we nog een maand nodig voor de afbouw. Dat gaat Gideon doen, met hulp van vrienden. Dus over een paar maanden wonen we in ons huis van 32 vierkante meter.”

Woondroom 3: met 7 mensen in een boerderij

Voor starters is het een lastige tijd om een woning te vinden. Er is een groot tekort aan huizen, de prijzen liggen hoog en een hypotheek is niet altijd even makkelijk te krijgen met flexibele arbeidscontracten. Ellen Ootes wilde dan ook niet drie ton uitgeven voor een piepklein appartement in de stad, maar ging op zoek naar een andere oplossing. En dat lukte. Samen met zes anderen woont ze in een boerderij in de provincie Utrecht.

Het idee ontstond op een feestje toen Ellen opperde om samen een huis te kopen. Ze had het heel fijn met haar vriend in hun eigen huis, maar ze miste de gezelligheid van haar studentenhuis en zocht ook naar een plek met wat meer luxe. Als je dat kan delen, wordt het ineens betaalbaar. “Je geeft wat privacy op, maar je krijgt er een groentetuin, een prachtig huis en een heleboel gezelligheid voor terug."

"We hebben allemaal een woonruimte van 30 vierkante meter en mijn vriend en ik hebben ook nog een losse slaapkamer. Net als het andere stel met wie we samenwonen. Daarnaast hebben we een gezamenlijke woonkamer, keuken, twee badkamers en twee wc’s. In november 2020 trokken we in ons huis. Iedereen werkt vanuit huis, dus het was wel een vuurdoop, maar het ging goed. We doen alles samen en je bent nooit alleen, dat is in deze lastige tijd mooi meegenomen. Je mist geen verjaardagen, feestdagen of andere momenten dat je niemand kan uitnodigen. Die dagen vieren we gewoon samen. Groot voordeel is, dat we ook maar één keer in de week hoeven te koken. Dat is echt ontspannen. Als je werkdag erop zit, heb je tijd om even naar buiten te gaan of iets anders te doen.”

“De verbouwing viel heel erg mee. Er moesten wat muren uit of juist in en we hebben vloeren vervangen. Bijna alles deden we zelf. Mijn vader is timmerman en heeft me veel geleerd, dus ik ben best handig. En hij kwam ook helpen. Net als de ouders, familie en vrienden van de rest van de bewoners."

Alles zo duurzaam mogelijk

"We proberen alles zo duurzaam mogelijk te doen, maar overal zit een prijskaartje aan. Zo zijn we begonnen om al het glas te vervangen. Dat levert namelijk meteen heel veel energiewinst op. We willen ook graag zonnepanelen, maar dat komt later wel. In de tuin halen we de sierbestrating eruit en gaan een moestuin aanleggen en bessenstruiken planten."

"Ik zou het iedereen aanraden, maar het is geen gemakkelijk proces. En er is weinig over bekend en de financiering is best ingewikkeld, maar uiteindelijk is het wel gelukt. Door ons verhaal te vertellen, proberen we anderen te inspireren om ook aan de slag te gaan.”