"Het eerste waar ik mij ooit echt druk om maakte, waren de weidevogels op het land van mijn opa. Hij was boer en raakte zijn grond kwijt aan de bouw van het gemeentehuis van Zaanstad. Dat maakte mijn opa en mij diepongelukkig, vooral omdat we zo van die vogels hielden. Ik heb toen geprotesteerd, maar ik was nog te jong om echt iets te veranderen. Dat gemeentehuis is inmiddels alweer weg, daar staat nu een woonwijk.

Eerst wilde ik dierenarts worden, maar de dierenproeven bij die studie schrokken mij af. Via bedrijfskunde en filosofie ben ik uiteindelijk milieurecht gaan studeren. Met een afstudeeropdracht bij Shell dacht ik de wereld van binnenuit te kunnen veranderen. Dat bleek achteraf nogal naïef van mij. Er was een enorme hiërarchie waardoor ik niet eens mocht praten met mensen in hogere rangen. In dat soort koloniaal gedrag had ik geen zin, daar kon ik geen verandering realiseren."

"Het begon bij weidevogels, maar hoe meer ik over het klimaat leerde, hoe ongeruster ik werd en hoe meer ik eraan wilde doen. Dat leidde uiteindelijk tot de oprichting van Stichting Urgenda. Bij de klimaatzaak was ik degene die zei: laten we het maar gewoon gaan proberen. We vroegen mensen om mede-eiser te worden en zo kregen we een zaak namens bijna duizend burgers. Dat was iets heel nieuws en dat is precies wat Urgenda doet: anderen op ideeën brengen en zo problemen aanpakken. Zwak klimaatbeleid werd na de uitspraak gezien als een schending van de mensenrechten.

De internationale impact van onze klimaatzaak is enorm. Wereldwijd lopen nu meer dan duizend klimaatzaken, grotendeels geïnspireerd door Urgenda. Van de Verenigde Staten tot het Verenigd Koninkrijk en van Ierland tot Zwitserland: overal worden overheden en bedrijven op het matje geroepen. Het toont aan dat mensen het hebben gehad met wachten en niks doen. Dan moet de verandering maar worden opgeëist via de rechter.”

“Anders dan wijzelf, is de Nederlandse overheid absoluut geen veranderaar. In Europa lopen we achteraan op het gebied van duurzame energie en onze uitstoot per hoofd van de bevolking is een van de hoogste van Europa. De overheid maakt van binnenuit nooit genoeg versnelling, daarvoor zitten ze te veel vast in hun eigen bureaucratische systemen. Klimaatzaken als die van ons zijn echt nodig om hen in beweging te krijgen. Als je 80 miljard investeert in een crisis, kun je dat geld beter uitgeven aan de energietransitie. We hebben net zo hard een crisisaanpak nodig tegen klimaatverandering, als tegen corona. Met polderen gaat het nog dertig jaar duren, die tijd hebben we gewoon niet.”